A w Beskidzie rozzłocony buk

Jesień w Beskidach jest wprost nieprawdopodobna!  Żółto-brązowo-złociste kolory liści buku w błękitny i słoneczny dzień po prostu otwierają nam usta z podziwu i wrażenia.

Fotografie powstały pewnego niedzielnego, słonecznego dnia.  Pogoda dopisała na medal i to był właśnie TEN dzień jesieni, kiedy w górach jest wszystko najpiękniejsze. Najbardziej kolorowe.

Buki mają to do siebie, że w październiku, przy pięknej pogodzie wydają się płonąć jak pochodnie.

Słynna beskidzka buczyna.  Proste i wysokie kolumny drzew zdają się sięgać nieba, a na górze żółcą się i złocą nie opadłe jeszcze liście. Tydzień minie i już będzie po tym przyrodniczym spektaklu.

Słońce + liście + jesień = takie niesamowite kolory!

Buki mają to do siebie, że w październiku, przy pięknej pogodzie aż płona jak pochodnie.

Aż się chce coś zaśpiewać! Prawda!?

A w Beskidzie rozzłocony buk
A w Beskidzie rozzłocony buk
Będę chodził Bukowiną
Z dłutem w ręku
By w dziewczęcych twarzach
Uśmiech rzeźbić
Niech nie płaczą już
Niech się cieszą po kapliczkach
Moich dróg.

Beskidzie, malowany cerkiewny dach
Beskidzie, zapach miodu w bukowych pniach
Tutaj wracam, gdy ruda jesień
Na przełęcze swój tobół niesie
Słucham bicia dzwonów
W przedwieczorny czas

Beskidzie, malowany wiatrami dom
Beskidzie, tutaj słowa inaczej brzmią
Kiedy krzyczę w jesienną ciszę
Kiedy wiatrem szeleszczą liście
Kiedy wolnoąć się tuli w ciepło moich rąk
Gdy jak źrebak się tuli do mych rąk.

A w Beskidzie zamyślony czas
A w Beskidzie zamyślony czas
Będę chodził gór poddaszem
By zerwanych marzeń struny
Przywiązywać niespokojnym dłoniom drzew
Niech mi grają na rozstajach
Moich dróg.

Beskidzie, malowany cerkiewny dach  – Wolna Grupa Bukowina