Palmyra
Palmyra, to jeden z najważniejszych zabytków Syrii. Potężne niegdyś miasto położone jest w centrum Pustyni Syryjskiej. Miasto rządzone przez królową Zenobię, mającą odwagę przeciwstawić się całej rzymskiej potędze.
Pierwotna, wzmiankowana w Biblii nazwa miasta to Tadmor.
Od głównej ulicy odchodzą uliczki prowadzące do najważniejszych miejsc miasta: teatru, agory, łaźni i świątyni.
Swój rozkwit Palmyra zawdzięczała zadziwiającej zmianie podejścia miejscowych plemion do podróżnych. Zamiast łupić karawany, zaczęli budować oazę, karawanseraj, gdzie mogły się one schronić, odpocząć i bezpiecznie przechować swoje towary. Wysokie cła nakładane na przejeżdżających kupców, zrekompensowały z nawiązką okradanie karawan i przyniosły miastu rozwój.
Pierwsze zabudowania Palmyry powstały 2000 lat przed nasza erą.
W 128 roku cesarz rzymski Hadrian, nadał Palmyra prawa miejskie. Chwile największej chwały miasto przeżyło pod panowaniem Zenobi, która ogłosiła się cesarzową. Drogo kosztowała miasto ta próba uniezależnienia się od Rzymu. Najpierw zostało obłożone ogromnym okupem, a później zniszczone.
Brama i kolumnada stanowiąca główną ulicę Palmiry.
Ulica w starożytności była już wyposażona w kanalizację!
Teatr, to nieodłączny element każdego starożytnego miasta.
Przepiękna scena starożytnego teatru.
Widownia. Kamienie wysiedziane przez setki lat, przez tysiące tyłków.
Młody sprzedawca pamiątek
Współcześnie Palmyrę zaludniają młodzi i starzy sprzedawcy pamiątek, tak jak ten chłopak uroczo pozujący nam do zdjęcia.
Wielbłąd, odwieczny mieszkaniec Syrii, okręt pustyni wraz z jego przewodnikiem.
Palmyra od lat jest miejscem pracy polskich archeologów, którzy odnoszą tutaj liczne sukcesy naukowe.
Podczas naszego pobytu, nieśmiało zaczął padać deszcz. Poprzedni, spadł podobno rok temu.