Kwiaty wiosenne

Przychodzi wiosna. Słońce przyświeca coraz mocniej i mocniej. Rozpoczyna się nowy okres wegetacji. Lasy i łąki budzą się do życia. Zakwitają kwiaty wiosenne.

Ze wszystkich geofitów, roślin wczesnowiosennych, chyba najszybciej zakwita rannik zimowy.

Następnie pojawiają się lepiężniki. Lepiężnik biały i lepiężnik różowy.

Przylaszczka pospolita, wcale nie jest taka pospolita. Kwitnie krótko, a potem cały rok rozwija swoje zimozielone, charakterystyczne liście.

Zawilec gajowy kwitnie całymi łanami, pokrywając runo leśne biało-zielonym dywanem.

Zawilce
Zawilec rzadko kiedy w pojedynkę po lesie hasa,
Lubi raczej rodzinne pikniki,
Dlatego zawsze jest ich w lesie cała masa.

Rozkładają się pod drzewami,
Nie zważając na komary i mrówki,
Zupełnie jak ludzie, co to grupkami
Siedzą na kocach podczas majówki.
– Ludwik Jerzy Kern, “Portrety kwiatów”

Zawilce

No i oczywiście kwitną trzy symbole nadchodzącej wiosny: krokusy, przebiśniegi i śnieżyca wiosenna.

Krokusy
Narciarze, roztęczeni jak falanga duchów,
Zjechawszy z gór w dolinę, stanęli bez ruchu.
Na śniegi cień rzucając
W stroju lekkim, kusym,
Patrzą ku słońcu, piękni — — —
A to są krokusy.
– Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

Krokusy. Ooooo! Nawet biedronka się już obudziła :-)

Przebiśniegi

Śnieżyca wiosenna

Kwiaty wiosenne stanowiły także natchnienie dla poetów.

Pierwsze uczucia, to kwiaty wiosenne
Asnyk Adam

Pierwsze uczucia, to kwiaty wiosenne,
Co się własną upajają wonią:
Przed żywszym blaskiem jeszcze w cień się chronią
I wierzą jeszcze w swe trwanie niezmienne.

Po nich, ach! inne stubarwne, płomienne,
Znów zakwitają i za słońcem gonią:
Wiedzą, że zwiędną, więc czasu nie trwonią
I gaszą tylko pragnienia codzienne.

A później znowu wspomnień astry blade
Wschodzą samotne na schyłku jesieni,
I chcą trwać tylko i walczą z ulewą,

Widząc w około martwość i zagładę,
A w końcu jeden cyprys się zzieleni,
Ponure, smutne rezygnacji drzewo.